Przed drugą wojną światową w Polsce znajdowały się dwie hodowle owczarków nizinnych. Jednak w czasie walk polski owczarek nizinny rozproszył się po całej Europie. Dopiero po wojnie zaczęły się próby odtworzenia tej rasy. Zajął się tym Związek Kynologiczny w Bydgoszczy. Uznał on, że ich obowiązkiem jest odtworzenie polskich, wiejskich ras psów. Kynolodzy odkryli i odnaleźli miejsce, w którym występowały psy prezentujące wiele cech polskiego owczarka nizinnego. Później chodzili na wystawy, gdzie szukali tej rasy.
Źródło obrazka Wikipedia.org
Dokonywano selekcji osobników. Specjaliści kierowali się przede wszystkim typem oraz charakterem. Jeden z weterynarzy utworzył hodowlę, w której powstał wzorcowy pies. W hodowli tej zastosowano chów wsobny. Wcześniej występowały różne odmiany owczarków nizinnych. Dopiero po wojnach na jednej z wystaw w Poznaniu zaprezentowano wzorcowego owczarka, który był znacznie większy od dotychczas znanych okazów. W 1963 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zatwierdziła standard i uznała psa pochodzącego z Polski za odrębną rasę.
